,,Als gevolg van de raketaanvallen hebben we het groepswerk voor ouderen tijdelijk moeten stopzetten, maar ondanks de gevaren zijn we al die tijd gewoon doorgegaan met de ondersteuning van individuele clienten’’, vertelt Dalith Ashuri, directeur van de noordelijke regio. ,,Ieder huisbezoek vereiste planning. Je moest goed bedenken hoe en langs welke wegen je reisde. Onderweg werd je soms door een alarm overvallen, en bij de clienten thuis kwamen we ook wel eens voor onbekende en lastige vragen te staan. Als het alarm gaat en jouw client redt het niet om op tijd naar de schuilkamer te komen, blijf jij als therapeut dan ook in de woonkamer of breng je jezelf in veiligheid? Of als je met jouw client in het trappenhuis van het gebouw gaat schuilen en de buren vragen wie je bent,wat antwoord je dan?’’
Ook de medewerkers van het kantoor in Kfar Kana werkten onder moeilijke omstandigheden. ,,We bezoeken altijd al individuele clienten en nabestaanden van levensdelicten, verkeersongevallen en zelfdoding. Daarnaast hebben we de afgelopen maanden crisisinterventie gegeven op plekken waar door raketinslagen doden en gewonden zijn gevallen’’, aldus regionaal directeur Nariman Dibbini. ,,Het is waar, we reden met angst naar onze clienten en ook bij hen thuis voelden we ons niet altijd veilig. In veel Arabische dorpen en steden zijn geen schuilkamers en als het alarm gaat, heb je meestal geen plek om bescherming te zoeken. Maar we voelen een roeping om op pad te gaan. Onze hulpverlening is hard nodig. We hebben meer aanvragen dan ooit. Ik weet niet of het allemaal samenhangt met de oorlog, maar het aantal gevallen van zelfdoding groeit, net als het aantal levensdelicten.''
Carola Dargan, maatschappelijk werker voor de Nederlandse gemeenschap in het noorden: ,,We hebben onze werkzaamheden moeten aanpassen en concentreren. Bepaalde activiteiten zoals bijeenkomsten van sociale groepen, werden te riskant en konden niet doorgaan. Deelnemers wilden ‘s avonds liever niet de weg op, en dat gold ook voor mij.
,,Wat de individuele ondersteuning betreft, sommige clienten behandelde ik online, een optie die we in coronatijd zijn gaan gebruiken, en de andere clienten ontmoette ik vooral in Beth Joles, het ouderenhuis is Haifa, waar een schuilkelder is.
Een jaar van huis
,,De situatie lijkt intussen gewoon geworden en er wordt weinig over bericht, maar ik wil het toch nog eens nadrukkelijk zeggen: ik ontmoet heel veel mensen die zijn geevacueerd en al meer dan een jaar van huis zijn, mensen die hun leven lang hard hebben gewerkt voor iets dat niet meer bestaat en misschien ook niet meer terugkomt. Families die erg hecht waren, in eenzelfde moshav of kiboets woonden, zijn uit elkaar gerukt. Veel geevacueerden hebben talloze keren hun koffers moeten pakken en verhuizen. De overheid heeft destijd hotels als opvang geregeld, maar voor een gezin met jonge kinderen, is een hotel geen permanente oplossing. Dan moet je zelf op zoek naar passende woonruimte.
,,Iedereen in het noorden heeft meer dan een jaar achter de rug met enorm veel angst en spanning. Mensen hebben meer dan een jaar lang geleefd met een situatie van dreiging, onderbroken nachten en onzekerheid. Dat eist zijn tol. Met andere woorden, er is in het noorden heel veel ondersteuning nodig en we proberen op allerlei manieren zoveel mogelijk aan de enorme vraag te voldoen.’’
