Als je een miskraam meemaakt of jouw kindje dood wordt geboren, is het niet makkelijk om daarom te rouwen. Vaak voel je je heel alleen in je verdriet. Want tradities voor deze vormen van verlies bestaan niet. De familie zit geen sjiwwa en er bestaat weinig of geen steun en opvang. Ouders blijven vaak achter met het gevoel dat niemand de betekenis van hun ervaring begrijpt. Daarom is het belangrijk om te benadrukken dat miskraam en doodgeboorte moeten worden behandeld als iedere andere vorm van verlies van leven, en dat de behoefte aan steun en empathie van familie en vrienden groot kan zijn.

Of een kindje nu overlijdt in de vroege of in de gevorderde stadia van zwangerschap, of de zwangerschap spontaan eindigt of op medisch advies, in alle gevallen van miskraam of doogeboorte ervaren de ouders een zwaar verlies: hun opvoedingsreis is al begonnen, ze hadden allerlei dromen en verwachtingen voor hun toekomstige kindje, die in een oogwenk worden afgebroken.

Vormen van rouw

Bij gebrek aan vaste tradities voor het omgaan met verlies van (ongeboren) baby'tjes, kun je als ouders zelf proberen de juiste manier van rouwen te vinden. Je kunt een paar dagen vrij nemen, thuis met familie en vrienden samenkomen, een kaars aansteken, een album maken ter herdenking van de periode van de zwangerschap, een herdenkingsceremonie houden in aanwezigheid van dierbaren, en nog veel meer. Ieder paar kan zijn eigen manier kiezen om ruimte te maken voor verlies.

Aanstaande vaders

Omdat mannen de lichamelijke kanten van zwangerschap, miskraam en doodgeboorte niet dragen, blijven zij na het verlies vaak buiten beeld. De omgeving verwacht dat ze doorgaan alsof niets is gebeurd en dat ze er zijn voor hun partner. Maar ook voor mannen betekent het verlies een ​​groot gemis. Het is belangrijk om de pijn van de aanstaande vader ruimte te geven en te begrijpen dat ook hij tijd nodig heeft om het verlies te verwerken.

In de naaste omgeving

Terug op het werk of in gezelschap van vrienden kunnen zich soms ongemakkelijke momenten voordoen. Veel mensen weten wat ze moeten zeggen. Mag ik het thema wel aansnijden, mag ik vragen stellen, of doet dat teveel pijn?

Als je je medeleven wilt betuigen zonder gevoelige plekken te raken, kun je zeggen: ‘Je hebt iets heel moeilijks en pijnlijks meegemaakt, wil je erover praten?' Uitspraken als ‘Ben je nog steeds verdrietig? Het is lang geleden’ of ‘Het is niet zo erg, je zult nog meer kinderen krijgen’ kun je beter vermijden. Zelfs als ze met de beste bedoelingen worden uitgesproken, kunnen zulke zinnen als kritiek worden geïnterpreteerd. Voor de ouders is dit een pijnlijk verlies en het kan ze veel tijd kosten om dat te verwerken en de routine van het leven op te pakken.

Het paar kan natuurlijk ook zelf hun emoties met de omgeving delen en duidelijk zijn over hun behoeften en wensen. Als de omgeving weet wat de verwachtingen zijn, zal het gemakkelijker zijn om die te vervullen.

Verwerking

Ook in geval van ​​miskraam en doodgeboorte vinden de meeste ouders na verloop van tijd een manier om ermee te leven. Ouders die al kinderen hebben, zullen zich misschien wijden aan het gezin, terwijl andere ouders zich misschien juist op de partnerrelatie willen richten en die aandacht willen geven, terwijl weer andere stellen opnieuw de uitdaging durven aan te gaan om nieuw leven te verwekken.

Heb je ook een miskraam of zwangerschapsverlies meegemaakt en heb je behoefte aan begeleiding, dan staan ​​wij je graag bij. Neem voor meer informatie contact met ons op, 03-6910921.

‍