In 2011 heeft het Ministerie van Volksgezondheid een handleiding ontwikkeld die soldaten in gevechtseenheden gebruiken om eerste geestelijke hulp te bieden aan kameraden die een angstaanval krijgen. In vorige Gaza-oorlogen is de handleiding ook gevolgd om burger-slachtoffers te ondersteunen.

Het model is gebaseerd op vier principes:

B-betrokkenheid. De persoon die helpt, toont zich betrokken bij het slachtoffer van angst om een​ ​gevoel van eenzaamheid te voorkomen. Zeg bijvoorbeeld: Ik ben bij je, ik verlaat je niet.

A-aanmoediging. De persoon die helpt, moedigt het slachtoffer aan om eenvoudige handelingen uit te voeren, zichzelf en de omgeving te activeren en een ​​gevoel van hulpeloosheid te voorkomen, Bijvoorbeeld: Zorg ervoor dat iedereen om je heen zijn of haar familie even belt om te laten weten dat alles in orde is.

V-vragen. De persoon die helpt, stelt vragen waarover je moet nadenken en die je cognitieve kanaal activeren in plaats van het emotionele kanaal. Bijvoorbeeld: Hoeveel mensen zijn hier nu of hoe lang duurt het voordat de bus komt?

R-reconstructie van het evenement. De persoon die helpt, beschrijft de volgorde van de gebeurtenissen om verwarring te voorkomen. Bijvoorbeeld: X minuten geleden was er een explosie, nu zijn de reddingstroepen hier, en binnenkort zullen we hetgebied evacueren.

Als iemand in de buurt een angstaanval krijgt, probeer dan dit model te gebruiken om eerste hulp te verlenen. Daarna is het raadzaam om, als nodig, professionele hulp te zoeken.

‍