Praten over de dood is jarenlang een taboe geweest, terwijl iedereen vroeg of laat verlies van familieleden of andere dierbaren zal meemaken. Wat dat betreft is verlies een universeel menselijke ervaring.

Ook al leren de meeste mensen ermee te leven, het is duidelijk dat verlies van dierbaren bij de meeste mensen verdriet en leed oproept. Het proces van aanpassing aan de nieuwe realiteit kan maanden en zelfs jaren duren. Een van de belangrijkste symptomen bij nabestaanden is een gevoel van eenzaamheid. De eerste tijd na het overlijden is er meestal veel aanloop van familie, vrienden en kennissen, maar op zeker moment verdwijnen de bezoekers en blijf je alleen achter, soms met het gevoel dat niemand jouw ervaring begrijpt of kent, en dat je met niemand jouw pijn kan delen. Dan kan een kloof ontstaan tussen de rouwende en diens omgeving.

Dood en verlies versus hier en nu

Veel mensen die in de rouw zijn, ervaren ook een spanning tussen de aandacht voor de dood en het verlies aan de ene kant, en de aandacht voor de eisen van het dagelijks leven, het hier en nu, aan de andere kant. Die spanning kan tot uiting komen in het therapeutisch proces, en ook in de omgang met familieleden en de sociale omgeving.

Tot slot voelen veel mensen zich bekeken of zelfs beoordeeld op hun gedrag als nabestaande: vinden mensen misschien dat ik te verdrietig ben en niet meer normaal functioneer, of vinden ze me juist niet verdrietig (genoeg)?

Individuele en groepstherapie zijn door de jaren heen het bekendste hulpmiddel geweest bij rouwverwerking. Maar gezinstherapie is een niet minder effectieve methode, die gebruikmaakt van de primaire bron van steun van bijna ieder individu: het gezin.

Het verlies van een familielid heeft vaak gevolgen voor de onderlinge verhoudingen. Door gezinstherapie kunnen gezinsleden nieuwe manieren bedenken om met elkaar in contact te komen en blijven. In gezinstherapie kunnen de gezinsleden het gesprek aangaan over hun emoties, aandacht geven aan de verbeelding en taal van ieders rouwproces, en ontdekken wat ze wel delen en wat niet. Verder kunnen in groepstherapie onderlinge betrekkingen worden besproken en opnieuw worden ingevuld, en kunnen allerlei praktische zaken worden geregeld.

Het beoogde doel van therapeutische bijeenkomsten als gezin is dat het mogelijke gevoel van verwijdering tussen familieleden wordt verkleind, dat juist de familieleden in staat zullen zijn elkaar te ondersteunen bij de verwerking, en dat gevoelens van eenzaamheid, die zich bij ieder gezinslid persoonlijk kunnen ontwikkelen, worden voorkomen.

De voordelen van gezinstherapie bij verlies op een rijtje:

•Gezinstherapie brengt de familie, die wordt gezien als de primaire bron van zorg en ondersteuning, bij elkaar en heeft als doel de behoeften van alle gezinsleden individueel te legitimeren, evenals de behoeften van het gezin als geheel.

• Na het verlies van een dierbare voelen veel mensen zich eenzaam. Ze willen hun emoties soms juist niet met gezinsleden delen, uit angst de anderen te belasten of te beinvloeden. Daardoor kan een situatie ontstaan waarin elk gezinslid er alleen voor staat. In gezinstherapie wordt een veilige omgeving gecreeerd die gezinsleden in staat stelt om met elkaar te praten, ervaringen en gevoelens te delen, en elkaar te helpen.

• Hoewel de dood een natuurlijk onderdeel is van het leven, brengt het verlies van een dierbare pijn en verdriet met zich mee. De verwerking vraagt soms om therapeutische interventie. Gezinstherapie stelt het gezin in staat zich na het verlies te hergroeperen. Gezinstherapie geeft legitimatie aan de uiteenlopende manieren waarop gezinsleden met het verlies omgaan.

Als je het moeilijk hebt met het verlies van iemand die je dierbaar was, neem dan contact met ons op. De staf van het Elah Centrum helpt je graag door middel van individuele, relatie- of gezinstherapie.

‍